Dzianiny przesunęłam na tył szafki.
Wyjęłam cienki jeans.
Postanowiłam zmierzyć się z wykrojami z Papavero, a tam wiadomo : cięcia, zaszewki, zamki kryte, odszycia, stębnowania... Kilka miesięcy temu zachłysnęłam się tą stroną i kilka propozycji bardzo przypadło mi do gustu. Jednak, po uszyciu pewnej sukienki, dałam sobie spokój. Za dużo musiałam zmieniać i dopasowywać i trochę mnie to zniechęciło.
Wszystko przez dekadę pracy na wykrojach Burdy. Przyzwyczajenie drugą naturą człowieka...
Upłynął czas, wykroje nabrały mocy urzędowej, wspomnienia trochę przyblakły i powróciłam do pomysłu na sukienkę z Papavero.
Skroiłam, zeszyłam, przymiarka... i się zaczęło: zlikwidować dodatkowe zaszewki na wysokości talii, by móc oddychać; na ramionach podnieść, szczególnie tył względem przodu; podkroić dekolt tyłu; zmniejszyć szew piersiowy- szczególnie pod piersią; głębiej wszyć zaszewkę tylną; zwiększyć podkrój pachy, no i skrócić. Przymiarka - ok, można oddychać i siadać, ale lepiej stać na baczność. No super, ale sobie dopasowałam.
Wykończenie pomarańczową nitką, bo jak jeans - to jeans.
Reszta to gimnastyka korekcyjna.
Należy być nieustająco na wdechu ( tak do 67 roku życia ), co ma wpływ na napięcie mięśni brzucha.
Głowa do góry, łopatki ściągnięte, biust do przodu.
Sztuka uszyć sukienkę z jeansu i tak sobie ją dopasować, żeby zmuszała do korygowania sylwetki.
Coś mi się zdaje, że trzeba będzie więcej się ruszać, albo MJ...
Zanim przeczytałam tekst patrzyłam na tę sukienkę i myślałam: skąd ja ją znam. Myślałam, myślała i wymyśliłam: Papavero, szyłam z tego wykroju :) Udany trzeba przyznać :) Fajnie, że z jeansu. Fajnie, że podkreślone ciecia. Co do dzianin to niby miło, lekko i przyjemnie a "przejechać " się można ;)
OdpowiedzUsuń